Siedem dziewcząt z Albatrosa Tyś jedyna
Dziś pozostał mi po Tobie smutek żal
Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię
A na imię miałaś właśnie Beata
Piękne imię musisz przyznać miła ma
Zabierałem ją co dzień na fregatę
By miłością swą upajała mnie
Minął dzionek słońce zaszło za jeziorem
I fregaty kontur ukrył się za mgłą
Na fregacie byliśmy wciąż sami
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę
Już od dawna Ciebie nie widziałem
Tak mi smutno jest bez Ciebie tak mi źle
Lecz myślę że kiedyś się spotkamy
W Augustowie nad Neckiem w białe dnie
Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną
I na zawsze schowam w sercu je
Jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się
Jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się
Jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się