Hvar er í heimi hæli tryggt
Og hvíld og mæðufró?
Hvar bærist aldrei hjarta hryggt?
Hvar heilög drottnar ró?
Það er hin djúpa dauðra gröf
þar dvínar sorg og stríð
Er sollin lífs fyrir handan höf
Er höfn svo trygg og blíð
Þú kælir heita hjartans glóð
Og heiftar slökkur bál
Þú þaggar niður ástaróð
Og ekkert þekkir tál
Þú læknar hjartans svöðusár
Og svæfir auga þreytt
Þú þerrar burtu tregatár
Og trygga hvíld fær veitt
Þú griðastaður mæðumanns
Ó, myrka, þögla gröf!
Þú ert hið eina hæli hans
Og himins náðargjöf