ฉันอยากจะมีตัวตน
มีคนให้ฉันคอยรัก
และให้ความสำคัญ
บอกว่าจะมีเพียงเธอและฉัน
ในวันที่ก้าวเข้ามา
มีคนที่มันดีพร้อม
มีคนมากมายรุมล้อม
เธอยอมปล่อยฉันได้ไง
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ให้มองดูคนคนนี้
คนที่ยืนอยู่ตรงนี้
ทำไมไม่มีเยื่อใย
มันจะดีหรือร้ายยังไง
ใจฉันยังเหมือนเดิม
กูมันก็แค่อยากมีตัวตน เหมือนมึงมันไม่เคยเห็นค่าคน
มองดู มึงบอก มึงหลอก มึงกอด มึงหยอก
มึงทำให้คนเห็นค่าแล้วบอกไม่มีอะไรหรอก
กูนั้นได้แต่ตรอมใจ พูดไปก็ไม่เห็นสนใจ ไม่มีจิตใจ
ไม่เคยเข้าใจ ไม่คิดอะไร คิดถึงกันไหม เคยพูดบ้างไหม
ในทุกวันนับหนึ่งถึงเก้าสิบ ชีวิตให้ไปมีลิมิต
มองนาฬิกา ให้มัน นำพา เยียวยา
มีกติกาไม่ให้ราคากับคนไม่ยึดติด
เดินทางกับมึงเหมือนหลงผิด ทั้งที่มอบกายใจและชีวิต
เอาแต่บอกสวรรค์ให้ลิขิต ทำไมชีวิต มึงไม่ตัดสินเอง
กูมันก็แค่อยากมีตัวตน เหมือนมึงมันไม่เคยเห็นค่าคน
มองดู มึงบอก มึงหลอก มึงกอด มึงหยอก
มึงทำให้คนเห็นค่าแล้วบอกไม่มีอะไรหรอก
กูนั้นได้แต่ตรอมใจ พูดไปก็ไม่เห็นสนใจ ไม่มีจิตใจ
ไม่เคยเข้าใจ ไม่คิดอะไร คิดถึงกันไหม เคยพูดบ้างไหม
ในทุกวันนับหนึ่งถึงเก้าสิบ ชีวิตให้ไปมีลิมิต
มองนาฬิกา ให้มัน นำพา เยียวยา
มีกติกาไม่ให้ราคากับคนไม่ยึดติด
เดินทางกับมึงเหมือนหลงผิด ทั้งที่มอบกายใจและชีวิต
เอาแต่บอกสวรรค์ให้ลิขิต ทำไมชีวิต มึงไม่ตัดสินเอง
ฉันอยากจะมีตัวตน
มีคนให้ฉันคอยรัก
และให้ความสำคัญ
บอกว่าจะมีเพียงเธอและฉัน
ในวันที่ก้าวเข้ามา
มีคนที่มันดีพร้อม
มีคนมากมายรุมล้อม
เธอยอมปล่อยฉันได้ไง
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ให้มองดูคนคนนี้
คนที่ยืนอยู่ตรงนี้
ทำไมไม่มีเยื่อใย
มันจะดีหรือร้ายยังไง
ใจฉันยังเหมือนเดิม
ทับซ้อนติดลงไป ในความคิด
ไหลไปในถึงจิตฉันมีหัวใจ
รู้ไหมว่า ครึ่ง ชีวิตที่ฝากไว้
เหมือนกับไร้ค่า โดนเหยียบ แล้วก็ตายไป
ภาวนาและกอดเข่าให้รักมันยั่งยืน
แต่ในตอนนี้ฉันเหมือนแค่เศษเดนที่ยังไร้จุดยืน
ที่เธอฝืนทดไปหมื่นถึงแสน แค่ไหนเธอถึงจะพอใจ
ก็เป็นอีกวันยังไม่ทันใด มันก็ผ่านไป ใจฉันมันกลับกลายไม่มีตัวตน
เหมือนกับเศษคนอยู่ในตรมใจเธอมันดำซะยิ่งกว่ามนต์
บีบอัดเธอรัดกระแทกเหมือนโดนซัดและจับเหวี่ยง
ชีวิตฉันก็ให้เธอแล้วแต่ก็ถูกโดนทิ้งหรือเป็นฉันที่ผิด
ร่างกายและวิญญาณพอมีแล้วให้ได้ทุกสิ่ง
หรือไม่ไม่จริง หรือมีแค่ฉัน ที่ยังหวัง แค่เพียงฝัน
ถ้าเธอจะไปขอแค่บอกกันมา ฉันก็จะคงจะไม่รั้งไม่ให้เสียเวลา
จบกันที่แห่งนี่ไม่ต้องมีชักช้า เพราะความรักมันไม่มีค่า ให้เธอเดินจากไป
จวบจนวันนี้ก็ยังเป็นแค่เสี้ยวไม่พร้อมเลี้ยวและคงเหี่ยวในวันใหม่
นรกอยู่ในอก แล้วสวรรค์อยู่แห่งไหน
ประตูแห่งกาลเวลาช่วยนำพาฉันได้ไหม
ช่วยในฉันไม่รัก และไม่ต้องมีรัก ก็ถ้ามันเจ็บฉันไม่ขอจะมีรัก
เพราะความรักแม่งไม่มีอยู่จริง มันก็แค่กายหยาบ ที่เอาไว้ใช้หากิน
ฉันอยากจะมีตัวตน
มีคนให้ฉันคอยรัก
และให้ความสำคัญ
บอกว่าจะมีเพียงเธอและฉัน
ในวันที่ก้าวเข้ามา
มีคนที่มันดีพร้อม
มีคนมากมายรุมล้อม
เธอยอมปล่อยฉันได้ไง
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่ไม่เหลือใคร
ให้มองดูคนคนนี้
คนที่ยืนอยู่ตรงนี้
ทำไมไม่มีเยื่อใย
มันจะดีหรือร้ายยังไง
ใจฉันยังเหมือนเดิม