still.vi - Smerna (feat. Kostas Kompi) Lyrics

Δυσκολεύουν τα πράγματα
Για εμάς που γυρίσαμε πίσω είναι δύσκολα πια
Σήμερα μετά από χρόνια φορέσαμε πάλι τα πιο βαριά παπούτσια
Ζοριζομαστε
Δεν έχουμε πλέον τόση δύναμη

Πέρασαν τόσα χρόνια για να μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω
Τόσα χρόνια μέχρι να μπορέσουμε να μυρίσουμε πάλι το καμένο τζάκι
Τη βροχή στο χώμα
Το βαρύ φαγητό που μαγειρεύει η γειτόνισσα και μπαίνει μέσα στο σπίτι μας από τον χαλασμένο απορροφητήρα και τα διαλυμένα παράθυρα
Εδώ οι γείτονες ζουν μαζί μας
Μαγειρευουν στην κουζίνα μας
Και το τρώνε όλο μονοι τους
Στο σαλόνι τους
Εδώ οι μυρωδιές είναι συγκεκριμένες
Μου μιλάνε
Σφίγγουν το στομάχι μου και κάνουν τα μάτια μου να βουρκωνουν
Ποιος περίμενε ότι αντί για τζάκι βροχή και μπαχαρια
θα μύριζα το κατουρο μαζί με εκείνο το άθλιο καθαριστικό
που ξέμεινε στη σφουγγαρίστρα και η μάνα μου δεν μυρίζει πια για να το μαζέψει
Αυτή που καμαρωνε για της όσφρηση της
Την έχασε
Κι αυτή και τη γεύση της
Έχασε και την αίσθηση στο δέρμα της
Όταν την ακουμπάνε άλλοι δεν νιώθει τίποτα
Σπάσαν τα νεύρα της στην κυριολεξία
Και ησύχασε

Ήρθα να ακούσω χριστουγεννιάτικα τραγούδια
Κι αντ αυτού ακούω το κλάμα του μωρού που μεγάλωσε
Και το κλάμα του μεγάλου που μίκρυνε
Τόσα χρόνιαγια να πούμε ότι θα αντέξουμε το στομάχι μας
Πάλι
Όπως τότε
Ήρθα και παλεύω να μην το τρυπήσουν τα κίτρινα ζουμια που διαχέονται και διασπούν τα πάντα
Ήρθα και το στομάχι μου είναι παλι το ανασφαλές δεκαπενταχρονο σακουλι που άφησα πίσω
και φοβάται μήπως τρύπησει
και Μ σκοτώσει πλημμυρίζοντας με με γαστρικό οξύ
Τωρα κουβαλάω ένα 15χρονο στομάχι σε 26χρονο κορμί

Άκου
το σώμα μου τότε γέννησε μια σμέρνα μέσα σε αυτό το άδειο σακούλι που έχω στην κοιλιά μου
Μόλις κατάλαβα ότι είναι ακόμα εδώ

Τα υγρά που διαχέονται την ταιζουν
Κι εγώ την ταιζω κι άλλο κι άλλο όταν ακούω εκείνες τις φωνές και τα μπινελικια
Και την νιώθω να δυναμώνει και να μακραίνει μέχρι το λαρύγγι μου
Ανεβαίνει
Και δένει τη γλώσσα μου
Όταν δύο μεγάλα μάτια με έντονες βλεφαρίδες
ίδια με τη μάνα μας
μου λένε "δεν θέλω να φύγεις ποτέ από εδώ";
Παραδινομαι

Δεν έχεις ιδέα πόσο κοστίζει ένα λεπτό εδώ
Σε αυτό το μέρος
Που φοβάμαι να αγαπάω
Γιατί το γαμημενο με αγαπάει
Και όταν με αγαπάνε τρέμω ολόκληρη
Γιατί δένομαι
Και γιατί η μαλακισμενη φύση μου νιώθει υποχρεωμένη να βρίσκεται κοντά σε αυτά που της λένε σ'αγαπώ
Και τι να κάνω;
Αφού δένομαι το λέει και η λέξη
Δένομαι
Πως να φύγω;
Πες μου τι να κάνω;
Διάλεξτε όλοι σας απο ένα μέλος μου και πάρτε το
Να μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχη μια μέρα

Θα δώσω τα χέρια μου στον αδερφό μου
Να περνάει με ασφάλεια το δρόμο και οχι μόνο
Θα δώσω και στη μάνα μου τα αυτιά μου να ξέρει πως πάντα την ακούω
Θα αφήσω στον πατέρα μου τα μάτια μου να βλεπομαστε συχνά
Το στόμα μου στον φίλο που φιλάω
Να φιλάω το δέρμα του και να μιλάμε όσο πάει
Θα δώσω τα πόδια μου στον παππού μου
Να νιώθει ότι τα πηγαίνω καλα
Την κοιλιά μου στην γιαγιά μου
Να μην ανησυχεί αν χόρτασα
Την πλάτη μου στους φίλους μου
Να βάζω πλάτη εγώ για αυτούς
Τους ώμους μου σε όσους ανταλλάζουμε δάκρυα
Κι εγώ να μείνω ένας εγκέφαλος και μια καρδιά
Να μπορεί να καταγράφει
Να αισθάνεται
Την απόλυτη ευτυχία
Γιατί μόνο έτσι θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχη
Μόνο έτσι θα μπορώ να αντέχω τα σ'αγαπώ
Μόνο αν κομματιαστω θα μπορώ να νιώσω πως τα αξίζω
Μόνο έτσι