[ Featuring Sissy Doutsiou ]
Ας ήταν τώρα το τέλος
μέσα στο στήθος σου
ανάμεσα στους βρόγχους σου
οποιαδήποτε επoχή
τα πρωινά χαϊδεύουν τα ξεχασμένα απλωμένα ρούχα
ας ήταν τώρα το τέλος ανάμεσα στην αγκαλιά σου
το δέρμα ζεστό σαν μια μήτρα παρθένα
ας ήταν τώρα το τέλος
καθώς επιστρέφουμε από την Ινδονησία στην Ελλάδα
ανάμεσα στις ευχές των συννέφων
τα όνειρα των πουλιών έγλυψαν όλο το μπλε του κόσμου
αυτό το μπλε - το αγαπημένο σου χρώμα -
που σου αρέσει να το κοιτάζεις
ας ήταν τώρα το τέλος
σαν δεκατριάχρονα κορίτσια με εκείνη την ντροπή και το πάθος
τρώνε μυστικά γλυκά
και ερεθίζονται μόνα τους το βράδυ πριν κοιμηθούν
ας ήταν τώρα το τέλος
στη ζεστή ευτυχία της εκπληρωμένης άνοιξης
εκεί που σταματάνε οι επιθυμίες
υπάρχει μόνο η απόλαυση
η ηδονή του παρόντος
με καύλες ή δίχως κάυλες
δεν έχει σημασία
εκεί
ας ήταν τώρα το τέλος
σε ένα μικρό ποίημα με τέσσερεις στίχους
ολοκληρώνεται η σκέψη
δεν τίποτε άλλο να γραφτεί
το μετάξι δεν το αγγίξαμε ποτέ μαζί
μόνο γράψαμε και οι δύο μαζί για αυτό
όπως και για το λαμπύρισμα των διαμαντιών
και για το βυθό του ωκεανού
ας ήταν εκεί το τέλος στο συγχρονισμένο μας πρωινό ξύπνημα
στην Αθήνα ή στην Καλκούτα ή στο Κατμαντού
εκείνη τη στιγμή που σηκώνεις νωχελικά τα βλέφαρα σου
για να ελέγξεις άμα κοιμάμε ή αν διαβάζω λογοτεχνία ή πίνω μαύρο τσάι με γάλα
ας ήταν τώρα το τέλος
τώρα που είμαστε όλοι ευτυχισμένοι
που δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι άλλο
δεν θέλουμε κάτι άλλο
μόνο να απολαύσουμε αυτή τη στιγμή
τη ζεστασιά της ευδαιμονίας
τώρα
που είμαστε όλοι ευτυχισμένοι
που δεν σκεφτόμαστε τίποτα
που δεν ανησυχούμε για τίποτα
τώρα
στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μας
αγάπη μου
ας ήταν τώρα το τέλος.
