miltos koutlis - o τελευταίος στίχος (o teleutéos stixos) Lyrics

Λέω συνέχεια πως αυτός θα είναι ο τελευταίος στίχος
Κι έχει ένα χρόνο που σου γράφω συνεχώς
Κι έχει ένα χρόνο που με αδικώ αδίκως
Κι απ' τα νεύρα μου ουρλιάζω στο κενό

Δε σε είδα όταν μου έσβηνες τον ήλιο
Τώρα είναι αργά, πρέπει να κοιμηθώ
Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου και το πήρες και το πήγες κάπου μάκριά από δω

Κάτι μου έλεγε πως έπρεπε να φύγω
Φώναζα σαγαπώ χωρίς να απαντάς
Κι ήθελα να σε ζήσω όχι να ξεφύγω
Κατέληξα να κάνω πάντα ό,τι μου ζητάς'

Υπάρχει ένας πόνος οικείος σα φωτιά
Τον είχα θάψει και ξανάξεμυτάει
Φοβάμαι να νιώσω πάλι τόσα πολλά κι ας λένε πως ο έρωτας με έρωτα περνάει

Ήταν στιγμές που ήσουν τόσο θυμωμένη
Κι εγώ δεν είχα ιδέα τι σημαίνει
Η καρδιά μου στο μπαλκόνι πεταμένη
Τα κορμιά μας στο κρεβάτι μια εικόνα θολωμένη

Υποθέτω πως το λέγανε τ' αστέρια
Μα ήμαστε κι οι δύο μας τόσο αφηρημένοι
Η σχέση αυτή ήτανε καταδικασμένη, είχαμε μια ταφόπλακα ήδη να μας περιμένει

Είναι μωρό μου δύσκολο να ξεπεράσω
Τον έρωτα, του έρωτα, ω έρωτα αφελή
Αυτά που ζήσαμε δε θέλω να ξεχάσω
Κι ας ήταν η αγάπη μας θάλασσα από γυαλί

Προσπαθήσαμε κι ας πήγε τόσο λάθος
Το ξέρω δε χρειάζεται να εξιλεωθώ
Έβγαλα την καρδιά μου και την κάρφωσες βαθιά -όπως σ' αγάπησα- ενώ γονατισμένος σου λεγα ευχαριστώ