Khordad - Noon O Dandoon Lyrics

نون_و_دندون
(ورس یک)
قدِ رشید و کشیده، موی سپید،روتکیده
گونه استخونی، پوست صورت نرم و چروکیده
کلاه شاپو روی سر و کت اتونکشیده
چشا تار و دیدِ نافذ،با دستای پُرِپینه
لاانگشتاش یه مشتک، روش نیمه همای بی فیلتر
خیره به دود سیاه توی مزرعه ومبهووت
به ستون چوبیِ روی ایوون زده تکیه
همه زحمتاش، همه درد و سختی،زجر و رنج و محنتاش
تویه چشم بهم زدن سوخت و دود شد و خاکستر زیرپاش
کشید آه،همین، آرزومیکرد زمین چاک بخوره بشه توی قعر زمین آب
مردِقصه های من، زانو زد، کمر خم، رنگش پرید مثه گچ سفید
پرت شدافکارش نشست کرد، بغل غم
شب قبل،سینه سپر کرد جلو مباشر اربابِ دِه و زد
سیلی زیر گوش موشِ بی صفت
(همخوان)
آره خرمن سوخت
پدربزرگ پینه های کف دستش خوب نشد
مرد وقتی بلند شداز خرمن دود
بعده پدربزرگ ازکارافتاد خرمن کوب
(ورس دو)
مرد قصه های من،بااون قامت بلند و با اون شونه های پهن
رفت زیر خاک سرد،وقتی خرمنش شد تبدیل به تل خاکستر
ننه درد،ننه زاری و شیون
ننه زیر زبون مصیبتو زمزمه میکرد
این زن خمید، وقتی تکیه گاهش زیرخاک آرمید
سالهاکنارپیرمرد،شونه به شونه
کاشت وداشت وبرداشت وساخت خاتونِ خونه
یه شالیزار، یه نهرآب، یه باغ چای، یدونه آشیونه
که زیر یوغ ارباب به خواری تن ندن
میدونستن باشه غیرازین همیشه رعیتن
میخواستن آزاده باشن همینش کافیه پس
نزنن صغ به نون با دندونِ عاریه
تف تو دست خالی و دستارو بهم مالیدن
تکیه زدن به بازو و دل دادن به یاری حق
زیرآفتاب و بارون، روزاشب و شبا روز
پشتکار و کشت و کارو محصول نشست به بارو
خرمنش تو چشم خان، مثل خار و
خان بفکر زخم کاری، نشست شالیزاروپایید
(همخوان)
آره خرمن سوخت
پدربزرگ پینه های کف دستش خوب نشد
مرد وقتی بلند شداز خرمن دود
بعده پدربزرگ ازکارافتاد خرمن کوب
آی خرمن سوخت
(ورس سه)
همینه همیشه یه گوشه بشری بی ریشه
میشینه ببینه کی پیشه که بزنه باتیشه به ریشه
نمیشه عوض شه، خورده شیشه تو خونشه وجودشه و داراییاشم هرچی بیشترشه کمشه
ببین حالو روز همه ازین غصه ها پره
زمین سیارهء تاخت و تاز قلدرا شده
قانون نوشتن که زنجیرو بنده پا کنه
ثروتا توچنگ مفتخورا و قوم خاص و به
دقیقامسئله همینه شدیدا نمیدن بهونه دست ملت
ملتم تا وقتیکه افق دیدشون کوتاهه بندِ ذلت
یوقِ گردنشونه،بی چک و چونه
حتی اگه ناراضیم باشن حکم قانونه
توهین به ارباب همیشه جرم بزرگیه
ولی توهین ارباب به رعیت حکم بزرگیه
ما به این سیاره تبعیدیم همراهِ آب و باد و خاک و آتش
شر شده غالب به وجدان هممون کاش ازسربگیریم زندگیو ببینیمش زیباتر
تنها راهشم فکربازو روح آزاده س
(ورس چهار)
هنوز پدربزرگ زنده س تو خاطر همه
جاریه خونش تو رگ و عظمش باور منه
خوشحالم امروز که از نسل اون یگانه مردم
جلو هیچ گردن کلفتی زانو تا نکردم
یکی از صدهزاران که تاریخ یادشون نکرد
ولی تو تاریخ ذهن مردم باقیه ننه
نون زور بازوشو خورد و نرفت زیر دندون ظلم
درخت آزادگی کاشت، مرد و جاودانه شد
پاینده انسانِ آزاده که پابنده، مثه کوه دماونده
با وجدان بیدارش، زیبا فکر میکنه
میده به سختی تن، عزت ابدی نمیشه کم
زنده س اونیکه جلو ستم، هرگز سرشو نکرد خم
بگوبزنه بارون پاریشه ش،تا خشک نشه طریقه ش
که نسل ما و نسل بعد اون میوه هاشو بچینن