Wiatr, deszcz sen, mroku duch otula mnie. Czas nuci pie ni swe
Zagubiona poszukujê miejsca gdzie odnajdê przeznaczenia cieá
Wype³nia spokój mój wszechmocna nadzieja. Wype³nia smutek mój odwieczna nadzieja...
G³os odezwie siê, skruszy lód, stopi stal, jego szept zbudzi mnie po ród wichrów i fal
Zapomniany trakt. Niedo cig³y mój cel. Wtedy chwycê sama, powsta³a z morza mgie³...
Ju¿ nie wyruszê na spotkanie bezkresnej morskiej przestrzeni.
P³yn¹c ku l¹dom nios¹c jedynie mieræ i zniszczenie ich mieszkaácom.
Widz¹c strach w ich oczach. Ju¿ nigdy nie ujrzê blasku s³oáca o poranku
G³os odezwie siê...
Têskniê za twoim rozgrzanym cia³em za ciep³em p³yn¹cym z twych d³oni
Ju¿ nie us³yszê s³ów które p³yn¹ z g³êbi serca znacz¹cych ni¿ wszelkie skarby ju¿ zdobyte
Teraz odchodzê ku ciemno ci tam dok¹d i æ zas³u¿y³em lecz czujê w sobie twój spokój
Herjalf - Powsta³a Z Morza Mgie³ Lyrics
Herjalf - Powsta³a Z Morza Mgie³ Lyrics
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
We currently do not have these lyrics.
If you would like to submit them, please use the form below.
Wiatr, deszcz sen, mroku duch otula mnie. Czas nuci pie ni swe
Zagubiona poszukujê miejsca gdzie odnajdê przeznaczenia cieá
Wype³nia spokój mój wszechmocna nadzieja. Wype³nia smutek mój odwieczna nadzieja...
G³os odezwie siê, skruszy lód, stopi stal, jego szept zbudzi mnie po ród wichrów i fal
Zapomniany trakt. Niedo cig³y mój cel. Wtedy chwycê sama, powsta³a z morza mgie³...
Ju¿ nie wyruszê na spotkanie bezkresnej morskiej przestrzeni.
P³yn¹c ku l¹dom nios¹c jedynie mieræ i zniszczenie ich mieszkaácom.
Widz¹c strach w ich oczach. Ju¿ nigdy nie ujrzê blasku s³oáca o poranku
G³os odezwie siê...
Têskniê za twoim rozgrzanym cia³em za ciep³em p³yn¹cym z twych d³oni
Ju¿ nie us³yszê s³ów które p³yn¹ z g³êbi serca znacz¹cych ni¿ wszelkie skarby ju¿ zdobyte
Teraz odchodzê ku ciemno ci tam dok¹d i æ zas³u¿y³em lecz czujê w sobie twój spokój
Zagubiona poszukujê miejsca gdzie odnajdê przeznaczenia cieá
Wype³nia spokój mój wszechmocna nadzieja. Wype³nia smutek mój odwieczna nadzieja...
G³os odezwie siê, skruszy lód, stopi stal, jego szept zbudzi mnie po ród wichrów i fal
Zapomniany trakt. Niedo cig³y mój cel. Wtedy chwycê sama, powsta³a z morza mgie³...
Ju¿ nie wyruszê na spotkanie bezkresnej morskiej przestrzeni.
P³yn¹c ku l¹dom nios¹c jedynie mieræ i zniszczenie ich mieszkaácom.
Widz¹c strach w ich oczach. Ju¿ nigdy nie ujrzê blasku s³oáca o poranku
G³os odezwie siê...
Têskniê za twoim rozgrzanym cia³em za ciep³em p³yn¹cym z twych d³oni
Ju¿ nie us³yszê s³ów które p³yn¹ z g³êbi serca znacz¹cych ni¿ wszelkie skarby ju¿ zdobyte
Teraz odchodzê ku ciemno ci tam dok¹d i æ zas³u¿y³em lecz czujê w sobie twój spokój