Fusnota - Antologiska Lyrics

Почувствувај, студени ветришта
Jа крунисаа мојата мизерија

Ти заборави јас која сум
Постојам ил' не? Тонам во себе
Трагам по себе си, со денови
Очајувам, веќе е прекасно

Јас загубив во битката
Антологија на болката
Многу одамна бев бог на своето време

Ти се криеш поразен
Јас се давам во море од солзи

Мојот дом е разурнат
Сонувам ил' вистина е?
Јас сум зрно песок во пустина
Друг ќе гази по моите коски

Само студ пронајдов
Само смрт ми подари

Кој ли ќе трага по мене?
На кој ли ќе му требам?

Немој да си одиш, остани
Дај ми причина за да постојам

Уште овој пат и ќе исчезнам
Уште овој пат и ќе потонам

Не можам да издржам, треперам
Ладна пот ме обвива
Се обидувам да се исцелам
Со твоја слика во глава
Знам дека ме чекаш
Загубена во твојот поглед
Чим очи ти светнат
Не можам да спијам, сонувам будна
Си велам само уште овој пат
Уште овој пат и засекогаш ќе потонам

Сè што ми подари: студени огнови
Прекрасни отрови, последни обреди