Nie ma dzisiaj tutaj Mieszka.
Mieszko tutaj już nie Mieszka.
Lecz w umysłach prostych ludzi
Zachwyt i zdumienie budzi.
Dał korzenie, dał początek,
Wprowadził nowy wątek
W tej historii, co do dzisiaj
Męczy Sławka, bawi Krzysia.
Dziwi także Wiesia brata,
Choć ma ledwo cztery lata.
Ów nasz wielki protoplasta
Nie posłuchał ojca Piasta,
Ani matki swej Rzepichy,
Chociaż jedli z jednej michy
I ku wielkiej ich rozpaczy
Na Dobrawę chętnie baczył.
Baczył? Mało powiedziane!
Więc gdy tylko nastał ranek.
Wyjście pozostało jedno:
Chrzcić i żenić się z królewną.
Wiwat Bolek i Królowa!
Lud miłości zawtórował.
Wiwat Bolek i Królowa!
Lud miłości zawtórował.
I tak do dnia dzisiejszego
Nie ma króla mądrzejszego.