In die skadu van die tronke, wag 'n man sy tyd
Sy beroep 'n verre droom, nou net 'n herinnering
Die toestand van sy hart, soos 'n kaart wat verdwyn
Hy staar na die horison, waar hoop nog kan skyn
Die lewe buite hierdie mure, roep sy naam
Vryheid is die lied wat hy in stilte saamdra
Elke dag 'n tree nader, aan die begin van die einde
Waar die verlede hom nie meer kan vind nie
Laat die kettings val, laat die gees bevry
Van die beroep wat hom gevange hou, laat hom vlieg, so vry
In die toestand van oorwinning, voel hy die krag
Om die pak van sy verlede, af te skud met elke lag
Die nagte lank en stil, drome van 'n verre plek
Waar sy voete weer kan loop, sonder die gewig van spyt
Hy bou 'n brug oor tyd, na 'n lewe sonder grense
Waar elke dag 'n nuwe kans is, om weer te begin
Met elke sonopkoms, groei die hoop binne hom
Die distantie tussen hom en vryheid, word al hoe minder
Hy hou vas aan die gedagte, van 'n nuwe môre
Waar sy naam nie meer 'n nommer is, maar 'n lied van oorwinning
Laat die kettings val, laat die gees bevry
Van die beroep wat hom gevange hou, laat hom vlieg, so vry
In die toestand van oorwinning, voel hy die krag
Om die pak van sy verlede, af te skud met elke lag
Die mure val, die lig breek deur
'n Nuwe dag, 'n nuwe lewe, sonder die ou seer
Hy stap uit die skadu, in die sonskyn van die dag
Met 'n hart vol hoop, en 'n siel wat weer kan lag
Die lewe roep, die toekoms wag
Hy neem sy plek in, met 'n nuwe krag
Die distantie oorbrug, met elke tree
Hy's vry, hy's tuis, waar hy ook mag wees
Laat die kettings val, laat die gees bevry
Van die beroep wat hom gevange hou, laat hom vlieg, so vry
In die toestand van oorwinning, voel hy die krag
Om die pak van sy verlede, af te skud met elke lag