Tá sé ina shuí ar bhruach an locha,
Ag breathnú ar a bhádín beag,
Le súile lán de bhrionglóidí móra,
Ach thosaigh an ghaoth ag séideadh gan stad.
A bhádín beag, a chara dilís,
Imithe anois ar bharr na dtonnta,
Fágtha ina aonar, croí trom,
Ag féachaint ar shiúl go deo.
Ó, bádín beag, cá ndeachaigh tú?
An mbeidh tú riamh ar ais chugam?
Bhí mo shaol chomh lán de sholas,
Ach anois tá sé folamh gan tú ann.
A bhádín beag, mo bhrionglóid,
Ag imeacht go síoraí san fharraige mhór,
Is fágann tú mo chroí briste,
Gan dóchas, gan sólás arís.
Sheas sé ar an trá, ag gol go ciúin,
Ag súil go bhfilleadh a bhádín ar ais,
Ach imíonn gach rud, cosúil le gaoth,
Iomlán de shaol a bhíodh lán le háthas.
A dheora ag titim, cosúil le báisteach,
Mar nach bhfuil sé in ann é a fháil ar ais,
An cuimhne amháin a fhágann brón,
An bádín beag a bhíodh aige uair.
Ó, bádín beag, cá ndeachaigh tú?
An mbeidh tú riamh ar ais chugam?
Bhí mo shaol chomh lán de sholas,
Ach anois tá sé folamh gan tú ann.
A bhádín beag, mo bhrionglóid,
Ag imeacht go síoraí san fharraige mhór,
Is fágann tú mo chroí briste,
Gan dóchas, gan sólás arís.
Tá an loch chomh mór, chomh dorcha anois,
Agus ní fheicim níos mó tú ag snámh,
D'imigh gach sonas, d'imigh gach gáire,
Agus fágadh mé anseo go brách.
Ó, bádín beag, cá ndeachaigh tú?
An mbeidh tú riamh ar ais chugam?
Bhí mo shaol chomh lán de sholas,
Ach anois tá sé folamh gan tú ann.
A bhádín beag, mo bhrionglóid,
Ag imeacht go síoraí san fharraige mhór,
Is fágann tú mo chroí briste,
Gan dóchas, gan sólás arís.