Bruun - Omgekeerde Schepping Lyrics

God zat te spelen op een dag
Schiep de aarde en heelal
En om het aan te kleden ook
De sterren, zonder tal
Als korrels zand verstrooide Hij
Die lichtjes in het duister
Ze flonkerden zo vrolijk daar
Zoet met hun licht gefluister
Hij schiep een grote vuurbal
En die noemde Hij de zon
Die zoveel licht en warmte gaf
Dat je er bij lezen kon
En Hij schilderde de hemel blauw
En purperzwart de nacht
En Hij gaf de vogel vleugeltjes
Maar wat Hij toen bedacht
Hij speelde met wat kleurtjes en wat adem en klei
En zo schiep God de Vrouw!
Oh God, wat was Hij blij
Want ze was zo mooi, zo lieflijk
En schattig met die borstjes
Ze speelde zoet in 't Paradijs
En leste daar haar dorstjes
Maar God begreep, er miste iets
Dat haar geluk kon geven
Het paradijs was niet genoeg
Noch het gevoel van leven
Ze miste iets, ze wist niet wat
Hoezeer ze ook probeerde
Tevree te zijn met wat er was
Er was iets dat ze ontbeerde
God gaf haar planten en een tuin
En bloemen duizendkleurig
Die daag'lijks bloeiden
En bij nacht
Toch was ze snel humeurig
Hij gaf haar dieren zonder tal
Om eeuwig mee te spelen
Eerst was ze blij, maar al te gauw
Ging ze zich toch vervelen
Tot God begreep, een metgezel
Dat is wat ze nodig heeft
Die met haar praat en haar begrijpt
En die haar veel kusjes geeft
Hij nam een stukje van haar rib
En deed alles wat Hij kan
En Hij knutselde de hele nacht
En toen was het er: de Man!
Ze was zo blij toen ze hem zag
Haar lijf begon te trillen
En toen ze gingen vrijen
Begon ze hard te gillen
Hij schrok; had hij haar pijn gedaan?
Ze stelde hem gerust
"Ik schreeuw het uit van vreugde
Omdat jij me vrijt en kust"
Zo leefden ze gelukkig
Hun paradijs'lijk leven
En hoe het daarna verder ging
Vertel ik later even