Δικαστες με χερια βαμμενα στο αιμα
Δικαζουν με παρανοϊκο αισθημα ευθυνης
Και ειναι οι ιδιοι
Που καταδικαζουν χωρις οικτο τα πρεζακια
Και στης φυλακης την απομονωση
Για τις φλεβες τους
Πλασαρουνε ξυραφια
Ετοιμαζουνε θηλιες για το λαιμο μας
Βαλθηκαν να βιασουν το εγω μας
δοξαστε το μεγαλειο
Του σαπιου παρακρατους!
Απο τη μερα της γεννας μας φακελωμενοι
Και ηρθε καποτε η στιγμη
Που ανοιξαν του αιολου οι ασκοι
Οι φακελοι φατσα καρτα στην τ.v
Αλλα δειξαν μονο ο,τι θελησανε αυτοι
Νομιζουν οτι η κοροϊδια θα περασει
Τους ιδιους θα καταδικασει!
Θα'ρθει και η στιγμη που στο ειδωλιο θα βρεθουν
Οι δικαστες και οι μπατσοι
Δοξαστε το μεγαλειο
Του σαπιου παρακρατους!