Staar me niet zo aan Anita
Kijk me wel aan, maar niet zo
Het was maar voor één nacht
Zei je toen toch zacht
En nu: nietwaar, ik heb gelogen
Schreeuw je
Met vreemde, open ogen.
Je blik doet pijn Anita
Ik, huiver dus
Laat me gaan, zoals ik ben gekomen
En hou wat voorbij is
Opgeslagen
In het labyrint van je onvervulde dromen